แม้จะมีความงดงามราวกับภาพวาด แต่แถวโรงผลิตกระป๋องของแคนาดาก็อยู่ในยุคปฏิวัติอุตสาหกรรมโดยตรง โดยมีมาตรการเพิ่มเติมของการแบ่งแยกทางเชื้อชาติ
ในสตูดิโอของเขาในสำนักงานร้างของ Phoenix Cannery จอห์น ฮอร์ตันค่อยๆ เลื่อนภาพวาดที่เสร็จแล้วครึ่งหนึ่งออกจากขาตั้งใกล้ๆ กับโต๊ะที่มีพู่กันวางเกลื่อนกลาด และชูขึ้นให้แสงส่องถึง เขาศึกษางานด้วยสายตาที่มีวิจารณญาณ ซึ่งเป็นฉากริมน้ำที่อู่ต่อเรือร้าง เงาต่อสู้ด้วยแสงยามเช้า ภาพสะท้อนของเสาเข็มที่ทรุดโทรมจากสภาพอากาศที่ทรุดโทรมระยิบระยับเหนือผิวน้ำอันเงียบสงบของแม่น้ำ ในระยะไกล มีปลาอวนตัวหนึ่งกำลังออกทะเล
เป็นเวลาเกือบ 20 ปีแล้วที่ Horton ซึ่งเป็นศิลปินทางทะเลที่ประสบความสำเร็จและเป็นที่นับถืออย่างสูง ได้วาดภาพริมน้ำ Steveston รัฐบริติชโคลัมเบีย ในโรงผลิตกระป๋องอายุนับศตวรรษ อู่ต่อเรือเล็กๆ และท่าเรือประมงที่เฟื่องฟูซึ่งทอดยาวไปตามชายฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะ Lulu ที่ซึ่งแม่น้ำ Fraser ไหลมาบรรจบกับช่องแคบจอร์เจีย เขาได้พบกับผลงานในชีวิตของเขา และแม้ว่าเขาจะยังคงใช้เวลาส่วนหนึ่งของแต่ละฤดูร้อนในการรวบรวมวัสดุใหม่ๆ ที่อื่นตามชายฝั่ง แต่สตีฟสตันซึ่งอยู่ห่างจากแวนคูเวอร์ไปทางใต้เพียง 15 ไมล์เท่านั้นที่เขาจะกลับมาอย่างไม่ท้อถอย
สำหรับฮอร์ตัน เช่นเดียวกับหลายๆ คนที่อาศัยหรือทำงานที่นั่น ตัวละครส่วนใหญ่ของสตีฟสตันอยู่ในอดีตที่เต็มไปด้วยสีสัน ตัวอย่างเช่น แถวโรงผลิตกระป๋องที่คดเคี้ยวไปตามชายฝั่ง Steveston ตากแดดตากฝนมาเกือบ 100 ปีแล้ว และเป็นหนึ่งในโรงผลิตกระป๋องสุดท้ายในแคนาดา “อาคารเหล่านี้มีประวัติศาสตร์มากมาย” ฮอร์ตันกล่าว “พวกเขาได้รับการดัดแปลงและเปลี่ยนแปลงตลอดหลายปีที่ผ่านมา และพวกเขาก็มีความทรงจำมากมาย”
ด้วยความรู้สึกลึกๆ ของฮอร์ตัน เขารู้สึกผิดหวังอย่างมากที่ได้เรียนรู้แผนการที่จะทำลายแถวโรงผลิตกระป๋องของสตีฟสตันเมื่อเร็วๆ นี้ บนริมน้ำที่ครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรืองของโรงผลิตกระป๋อง 15 แห่ง ปัจจุบันมีผู้รอดชีวิตเพียงรายเดียว นั่นคือโรงงานของ BC Packers Imperial ริมน้ำเกือบทั้งหมดเป็นของ BC Packers หรือรัฐบาลกลาง และดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสนใจมากนักในการบำรุงรักษาอาคารหรือประวัติศาสตร์ของพวกเขา โรงกระป๋องเก่ายังคงอยู่ด้วยความทนทุกข์ทรมานในระยะเวลาที่ยืมมา และฮอร์ตันเป็นหนึ่งในชาวเมืองสตีฟสตันจำนวนมากที่เศร้าใจอย่างมากกับโอกาสในอนาคต พิงภาพวาดกับผนัง เขาเช็ดมือแล้วหันมาหาฉัน “น่าเสียดายที่เห็นความเป็นไป ความแปลกตาทั้งหมดออกไปจากที่นั่น” เขาพูดพร้อมส่ายหัว และตามภาพประกอบเพิ่มเติม เขาพาฉันลงไปที่น้ำArtist’s Life , สำหรับทัวร์สบาย ๆ ตาม Cannery Channel
จากการประมาณการเมื่อเร็วๆ นี้ ปลาแซลมอนมากถึง 10 ล้านตัวกลับมาวางไข่ในกรวดของ Fraser ในแต่ละปี นับเป็นการกลับบ้านที่น่าประทับใจซึ่งมีส่วนสำคัญต่อความแตกต่างของ Steveston ในการเป็นท่าเรือประมงเชิงพาณิชย์ที่ใหญ่ที่สุดในแคนาดา เป็นระยะทางเกือบสองไมล์ตามริมแม่น้ำ ห้องใต้หลังคาที่ทำด้วยไม้ แคมป์ตกปลา ท่าเทียบเรือ อู่ต่อเรือ และโรงผลิตกระป๋องจะเบียดเสียดกันบนชายฝั่งที่มีต้นกกและผลไม้ชนิดหนึ่งเรียงราย
ฮอร์ตันกับฉันออกเดินทางไปที่ Garry Point ซึ่งเป็นทุ่งหญ้าสีเบจและเนินทรายที่มนุษย์สร้างขึ้นซึ่งเป็นจุดสิ้นสุดด้านตะวันตกของ Cannery Channel ตลอดแนวนี้ ท่อนซุงตะปุ่มตะป่ำขนาดใหญ่เรียงรายอยู่ด้านล่างของชายฝั่ง ซึ่งเป็นเครื่องยืนยันถึงช่วงเวลาที่พายุรุนแรงขึ้น เหนือผืนดิน เสากระโดงและเสาของเรือที่จอดอยู่ในทางเข้าที่ซ่อนอยู่จะยกสูงขึ้นเหมือนเสารั้ว ในระยะทางที่ไกลออกไปนั้น หอคอย Coast Mountains ตั้งตระหง่านเหนือแผ่นดินใหญ่ตอนล่าง ในร่มเงาด้วยสีฟ้าพาสเทลและสีขาว
ขณะที่เราเลี้ยวไปทางตะวันออกสู่ Cannery Channel ด้านหนึ่งติดกับชายฝั่ง Fraser และอีกด้านเป็นเนินทรายแกะสลักของเกาะ Steveston แม่น้ำทอดยาวต่อหน้าเรา เป็นทางหลวงสีเทาตะกั่ว ลมตะวันตกพัดแรงที่ด้านหลังของเรา กระตุ้นให้เราไปข้างหน้า ผ่านท่าเทียบเรือของรัฐบาลที่ระเกะระกะ ที่ซึ่งตาข่ายดักปลา โทรเลอร์ อวนล้อมจับ เรือจับปู ผู้บรรจุหีบห่อและนักสะสมจอดอยู่ ผ่านร้านค้าเล็กๆ ที่ปิดด้านหน้าหลอกๆ และร้านค้าที่มีเงาในระยะไกล ซึ่งผู้อยู่อาศัยจำนวน 15,000 คนของ Steveston ทำธุรกิจอยู่ ฮอร์ตัน ชายร่างผอมสูงมีผมสีน้ำตาลแดงเป็นลอนคลื่นที่ดูมีระเบียบแบบแผนของนายทหารเรืออังกฤษ ดึงหมวกกัปตันสีน้ำเงินเข้มลงมาปิดหน้าผากอย่างแน่นหนา และนำทางเรือเข้าใกล้ฝั่ง
ตลอดริมน้ำ ชาวประมงกำลังเตรียมพร้อมสำหรับฤดูร้อน ในห้องใต้หลังคาและโรงเก็บของ ผู้ชายจะยืนและนั่งในเงาของประตูที่เปิดอยู่ ผูกอวนยาวสีดำ เพลงคันทรี่และเพลงตะวันตกที่ก้องกังวาลเหนือผืนน้ำ ด้านนอก ตาข่ายจับปลาถูกดึงให้แห้งด้วยลมแรง เครื่องยนต์ได้รับการปรับแต่งด้วยความรัก เรือจะได้รับสีรองพื้นใหม่ของ Rupert Red พิธีฤดูใบไม้ผลิดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของสตีฟสตันมากพอๆ กับอ่าวจอร์เจียและเฟรเซอร์ ซึ่งเก่าแก่พอๆ กับชุมชน
สตีฟสตัน อย่างที่ฮอร์ตันชี้ให้เห็นอย่างรวดเร็ว ยึดถือขนบธรรมเนียมและประวัติศาสตร์ของตนอย่างจริงจัง ส่วนใหญ่แล้ว ชาวประมงที่เราเห็นทาสีเรือใหม่หรือซ่อมอวนคือลูกชายและหลานชายของชาวประมงสตีฟสตัน ครอบครัวของพวกเขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านนี้มาตั้งแต่ช่วงเปลี่ยนศตวรรษ เลี้ยงปลาแซลมอนในกระป๋อง ตกปลาในน่านน้ำของ Fraser อ่าว และล่าสุดคือที่ชายฝั่งทางตอนเหนือ “คนจำนวนมากในชุมชนต้องพึ่งพาการประมง—บ่อยครั้งทั้งครอบครัว” เขากล่าว “ทั้งเมืองพึ่งพาอุตสาหกรรม”
ขณะที่เราล่องเรือช้าๆ ไปตามความยาวของร่องน้ำ ผ่านท่าเทียบเรือกระป๋องของจักรวรรดิ Horton จ้องมองไปที่แนวเรืออวนที่รอขนปลาเฮอริ่งไข่ปลาที่จับได้ชุดแรกของฤดูกาล นกนางนวลบินโค้งอย่างตะกละตะกลามในอากาศขณะที่ปั๊มกระป๋องเริ่มดูดฝุ่นปลาเฮอริ่งสีเงินจากที่จับ เรืออีกลำหนึ่งกำลังรอคิวของมัน น้ำหนักลงจนไม่สามารถเดินเตาะแตะกลับบ้านได้
แต่สำหรับกิจกรรมที่เจริญรุ่งเรือง มีบางอย่างเกี่ยวกับเมืองผีเกี่ยวกับสตีฟสตัน ขณะที่ผมกับฮอร์ตันไปถึงสุดฝั่งตะวันออกของช่องแคบ บรรยากาศของการทอดทิ้งก็ลอยอยู่เหนือชายฝั่ง กระป๋องเก่า ๆ เอนตัวเหนือน้ำอย่างไม่แน่ใจ สั่นคลอนบนเสาเข็มที่เปื้อนสีเขียว บังเกอร์ที่ถูกทิ้งร้างมานานทรุดตัวลงกับพื้น อู่ต่อเรือ Britannia ซึ่งเป็นเรื่องของงานที่กำลังดำเนินการของ Horton และอดีตโรงบรรจุกระป๋อง ทอดสายตาไปยังแม่น้ำอย่างโดดเดี่ยว
ริมน้ำที่ทอดยาวพร้อมศักดิ์ศรีอันบอบบางเป็นที่โปรดของ Horton และฉันต้องขอสารภาพว่าก็เป็นของฉันเช่นกัน เป็นเวลาเกือบห้าปีแล้วตั้งแต่ย้ายมาที่ชายฝั่งจากอัลเบอร์ตา ฉันได้เดินทางระยะสั้นจากแวนคูเวอร์บ่อยครั้งเพื่อตระเวนไปตามแม่น้ำและท่าเรือ และสำรวจอาคารโรงกระป๋องที่ถูกทิ้งร้าง สตีฟสตันเป็นสถานที่ที่ให้ความรู้สึกผ่อนคลายเสมอมา และแนวริมน้ำที่ทอดยาวไปทางตะวันออกสุดของ Cannery Channel เป็นสถานที่ที่เงียบสงบและชวนให้นึกถึงสิ่งอื่น ๆ นอกจากนี้ยังเป็นที่เก่าแก่ที่สุดและที่นี่ให้ความรู้สึกกลมกลืนกับอดีตมากที่สุด
สำหรับฮอร์ตัน อาคารโรงกระป๋องเก่าจำลองภาพเรือใบอันยิ่งใหญ่ที่เคยจอดทอดสมออยู่ในสตีฟสตันเพื่อบรรทุกปลาแซลมอนซอคอายที่ดีที่สุด “คุณสามารถอ่านหนังสือเกี่ยวกับเรือเดินสมุทรเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงบางเล่ม เกี่ยวกับการที่เรือเหล่านี้ไปออสเตรเลียเพื่อขน และจีนเพื่อซื้อชาและเปรู … และทุกครั้งที่คุณเห็น ‘และสตีฟสตัน’” จากนั้น ด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ เขากล่าวเสริมว่า “พวกเขามาที่นี่ตรงนี้ เพื่อไปหาปลาในยุโรป” เขาจ้องมองไปที่อาคารที่พังทลายและส่ายศีรษะด้วยความท้อแท้ “มีคนจำนวนมหาศาลที่พร้อมจะคร่ำครวญถึงอดีต ไม่ว่าจะเป็นท่อนไม้และก้อนหินที่เราชื่นชอบ หรือความทรงจำของเรา”
เสียงแห่งประวัติศาสตร์
กระแสน้ำค่อยๆ ลดลง เผยให้เห็นริมฝั่งแม่น้ำที่มีสีน้ำตาลเนียนเป็นประกายของช็อกโกแลตละลาย อ้อย Blackberry โค้งอย่างสง่างามเหนือซากเน่าเปื่อยของเขื่อนไม้ ที่ปลายสุดของท่าเรือ Harold Steves เปิดประตูสู่อู่ต่อเรือ Britannia
ภายใน แสงยามบ่ายส่องผ่านหน้าต่างบานเล็ก ตกกระทบทางเดินแคบๆ คานไม้ซีดาร์สีแดง และไม้พื้นขัดมันที่สึกหรอตามกาลเวลา มันเย็นและเงียบ และเสียงเดียวคือเสียงของ Fraser ขณะที่มันวิ่งไปรอบ ๆ เสาเข็มด้านล่าง ขณะที่เราเดินออกไปข้างนอก ผ่านโรงเก็บของและท่าเรือรูปตัว L สตีฟหยุดเพื่อชื่นชมไม้แสมและสถาปัตยกรรมที่ทนทาน “นี่คือรายการโปรดของฉัน” เขาสังเกต “มันมีกลิ่นของประวัติศาสตร์ เป็นโรงผลิตกระป๋องที่เก่าแก่ที่สุดและอยู่ในสภาพดีเยี่ยม สายพานและมู่เล่ย์บางส่วนจากเครื่องจักรดั้งเดิมถูกพบในจันทันเมื่อไม่นานนี้”
ชายร่างใหญ่ในวัยสี่สิบปลายๆ สวมเสื้อเชิ้ตลายสก็อตสีเขียวและเสื้อกั๊กของนักล่า Co-op ที่เปื้อนน้ำมัน สตีฟเป็นชาวนาและครูสอนหนังสือตามอาชีพ เป็นนักการเมืองและนักประวัติศาสตร์โดยอาชีพ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ในฐานะเทศมนตรีของสภาเทศบาลริชมอนด์ เขาได้เป็นผู้นำการต่อสู้เพื่อรักษาริมน้ำสตีฟสตัน ซึ่งเป็นงานที่ตกเป็นของเขาโดยธรรมชาติ พอๆ กับการเมืองที่ทำกับเคนเนดีหรือการแสดงต่อเรดเกรฟ
มาโนอาห์เป็นปู่ทวดของสตีฟ ซึ่งตั้งถิ่นฐานครั้งแรกที่ชายฝั่งทางใต้ของเกาะลูลู่ในปี 2420 เป็นเวลาสี่ชั่วอายุคนแล้ว ครอบครัวของสตีฟส์อาศัยอยู่ในบ้านไร่ทางตะวันตกสุดของทางหลวงสตีฟสตัน ซึ่งเป็นที่ลุ่มที่มีกระแสน้ำไหลลงสู่ทุ่งหญ้า .
ในขณะที่ Manoah Steves ถมที่ดินของเขาและก่อตั้งผลิตภัณฑ์นม Holstein ที่ชนะรางวัล ผู้ที่ติดตามเขารับรู้ถึงโอกาสในการตกปลา Fraser sockeye เหมาะอย่างยิ่งสำหรับการบรรจุกระป๋อง เนื่องจากเนื้อของมันอุดมไปด้วยน้ำมันและมีมูลค่าสูงในตลาดยุโรป และพวกมันก็ไม่มีค่าอะไรเลยหากไม่เหลือเฟือ “พ่อของฉันเคยบอกว่าคุณสามารถเดินข้ามหลังปลาแซลมอนในปากของ Fraser ได้ มีจำนวนมากเหลือเกินในช่วงเปลี่ยนศตวรรษ” Steves กล่าว ในช่วงหนึ่งสัปดาห์ที่มีการทำลายสถิติในปี 1895 เรือใบขนาดใหญ่ 14 ลำที่ฮอร์ตันชอบนึกถึงจอดทอดสมออยู่ที่ท่าเทียบเรือสตีฟสตันเพื่อรอบรรทุกเรือ ในช่วงต้นทศวรรษ 1900 โรงผลิตกระป๋องแออัดบนชายฝั่งของ Fraser โดยรวมตัวกันใกล้กับปากแม่น้ำ และ Steveston มีประชากรในช่วงฤดูร้อนถึง 10,000 คน
