และพวกเขาก็ชกต่อยเพื่อให้คนงานอยู่ในแนวเดียวกัน
แม้แต่นักล่าเจ้าเล่ห์อย่างปลาหมึกก็ต้องการความช่วยเหลือในบางครั้ง ในแนวปะการังเขตร้อนทั่วโลกปลาหมึกกลางวันจะคุ้ยเขี่ยพื้นทะเลเพื่อค้นหาหอยและสัตว์จำพวกครัสเตเชียนตัวเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ในรอยแยกที่กลายเป็นหิน แต่บ่อยครั้ง เหยื่อตัวนี้ก็หลบหลีกอาวุธมากมายของปลาหมึกยักษ์ โชคไม่ดีสำหรับเหยื่อที่กำลังหลบหนี กลุ่มปลา—บางครั้งอาจมีสี่หรือห้าสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน—อาจนอนรอพร้อมที่จะตัดการหลบหนีและปล่อยให้มันอยู่ในระยะที่ปลาหมึกเอื้อมถึง
สำหรับปลาหมึกและปลาอาจดูเหมือนเป็นความร่วมมือที่กลมกลืนกัน แต่ในทีมนี้ ทุกคนมีส่วนสำคัญและต้องใช้ความพยายามในการจับเหยื่อ หากปลาเข้าร่วมกลุ่มและไม่ดึงน้ำหนักของมัน ปลาหมึกยักษ์สามารถดีดตัวออกจากกลุ่มได้ด้วยการชกอย่างรวดเร็ว
จากข้อมูลของ Eduardo Sampaio ผู้สมัครระดับปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยลิสบอนในโปรตุเกสและผู้เขียนนำผลการศึกษาฉบับใหม่ที่บันทึกพฤติกรรมดังกล่าว มีเหตุผลหลายประการที่ปลาหมึกยักษ์อาจปล่อยมือจากการรักษาพันธมิตรในการล่าไปจนถึงการขับไล่กลุ่มปรสิต สมาชิก.
ตัวอย่างเช่น ปลาแพะเป็นนักล่าที่ว่องไวซึ่งสร้างโอกาสในการล่าเหยื่อสำหรับปลาหมึกยักษ์และสัตว์อื่นๆ ในกลุ่ม ในขณะที่ปลาเก๋าหัวดำเป็นนักล่าที่ซุ่มโจมตีซึ่งซ่อนตัวและรอให้เหยื่อเดินผ่านไป Sampaio กล่าวว่าปลาหมึกอาจมองว่าแพะเป็นผู้ทำงานร่วมกัน ในขณะที่มองปลาเก๋าดำเป็นคู่แข่งที่ต้องถูกดีดออก
“กลุ่มล่าสัตว์เหล่านี้มีความซับซ้อน สมาชิกทุกคนมีกลยุทธ์ในการล่าที่แตกต่างกันและระดับการลงทุนที่แตกต่างกัน” Sampaio กล่าว “ในสถานการณ์เช่นนี้ เราคาดหวังว่ากลไกการควบคุมพันธมิตรจะพัฒนาขึ้นเพื่อช่วยให้มีการกระจายผลตอบแทนที่ยุติธรรมมากขึ้น”
เพื่อบันทึกการปะทุของหมึกยักษ์ Sampaio และผู้ร่วมงานของเขาติดตามกลุ่มล่าสัตว์ด้วยแท่นกล้องใต้น้ำที่สามารถจับภาพแนวสามมิติของแนวปะการังและตำแหน่งของสัตว์ในแนวปะการังได้
Sampaio กล่าวว่าเป้าหมายสูงสุดของเขาคือการใช้ฟุตเทจนี้เพื่อแยกแยะพลวัตของกลุ่มที่เกิดขึ้นก่อนและหลังพฤติกรรมการต่อย เพื่อให้เข้าใจได้ดียิ่งขึ้นว่ามันมีวิวัฒนาการอย่างไร
Redouan Bshary นักชีววิทยาทางทะเลแห่งมหาวิทยาลัย Neuchâtel ในสวิตเซอร์แลนด์กล่าวว่า “พฤติกรรมนี้มีประวัติทางธรรมชาติที่น่าทึ่งมาก” งานวิจัยของ Bshary ได้สำรวจกลุ่มการล่าสัตว์ที่คล้ายกัน เช่น การทำงานร่วมกันระหว่างปลาเก๋ากับปลาไหลมอเรย์ เขากล่าวว่าปลาเก๋าจะไล่เหยื่อเข้าไปในรอยแยก และปลาไหลจะส่งสัญญาณให้ปลาเก๋าทราบก่อนที่จะมุดเข้าไปในรอยแยกเหล่านั้น อย่างไรก็ตาม ปลาไหลไม่มีส่วนต่อท้ายที่จำเป็นในการต่อยผู้ทำงานร่วมกัน
Sampaio กล่าว แม้ว่ายังมีอีกมากที่ต้องเรียนรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมของปลาหมึก “อย่างแรก เราต้องหาปลาหมึกซึ่งยาก … จากนั้นเราต้องหาปลาหมึกล่าปลา ซึ่งหายากยิ่งกว่า” เป็นที่ทราบกันดีว่าหมึกยักษ์สร้างพันธมิตรกับสายพันธุ์อื่นเพื่อหาอาหาร แต่มันก็ยังห่างไกลจากคนทั่วไป
Chelsea Bennice นักชีววิทยาปลาหมึกแห่งมหาวิทยาลัยฟลอริดาแอตแลนติกซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับงานวิจัยนี้ ไม่เคยเห็นหลักฐานโดยตรงของพฤติกรรมการล่าสัตว์ร่วมกันของหมึกยักษ์ แต่บอกว่าเธอเห็นว่าพวกมันมักจะตบท้ายปลาที่เข้าใกล้เกินไป สิ่งนี้ดูเหมือนจะชี้ให้เห็นว่าพฤติกรรมการต่อยยังมีอยู่นอกบริบทการทำงานร่วมกันเป็นกลไกของการแข่งขันที่บริสุทธิ์
แดเนียล เบย์ลีย์ นักชีววิทยาทางทะเลแห่งมหาวิทยาลัยคอลเลจลอนดอนในอังกฤษซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับงานนี้* แนะนำว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศอาจมีบทบาทในการผลักดันให้กลุ่มล่าสัตว์ที่ไม่น่าเป็นไปได้เหล่านี้รวมตัวกัน หลังจากเหตุการณ์การฟอกขาวของแนวปะการังที่สำคัญ Bayley กล่าวว่าเขาได้บันทึกการพบเห็นการทำงานร่วมกันระหว่างปลาหมึกยักษ์และปลาในแนวปะการัง ซึ่งพฤติกรรมดังกล่าวไม่เคยมีการบันทึกมาก่อน ซึ่งบ่งชี้ถึงความเป็นไปได้ว่านี่อาจเป็นกลยุทธ์การปรับตัวเพื่อจัดการกับทรัพยากรอาหารที่มีอยู่อย่างจำกัด
เมื่อเหยื่อหายาก เส้นบางๆ ระหว่างการทำงานร่วมกันและการแข่งขันก็เริ่มพร่ามัว
