การติดตามนกทะเลที่ติดป้าย นักอนุรักษ์ได้ใช้วิธีอ้อมเพื่อติดตามวาฬหลังค่อม
เชือกสีดำได้ลูบเนื้อวาฬดิบๆ และขาว ทำให้ง่ายขึ้นสำหรับผู้ช่วยเหลือสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเลที่จะเห็นวาฬหลังค่อมอายุหลายเดือนเข้าไปพัวพันกับอุปกรณ์ตกปลานอก Cape Cod รัฐแมสซาชูเซตส์ หน่วยกู้ภัยจากศูนย์การศึกษาชายฝั่ง (CCS) ใช้เสายาว 9 เมตรที่ปลายด้วยตะขอแหลมคม ตัดอุปกรณ์ที่พันกันออก ซึ่งเป็นหนึ่งในปฏิบัติการกู้ภัยที่คล้ายกันหลายครั้งที่ทีมดำเนินการในแต่ละปี
ความพยายามในการช่วยเหลือของทีมส่วนใหญ่ประสบความสำเร็จ แต่สำหรับบ็อบ ลินช์ ผู้จัดการฝ่ายปฏิบัติการกู้ภัยของ CCS ความพยายามของพวกเขาคือการแก้ไขด้วยวงดนตรี มีวาฬมากมายที่พวกเขาไม่สามารถไปถึงได้ เขากล่าว ยิ่งไปกว่านั้น ในขณะที่การคลี่คลายสามารถช่วยวาฬได้ แต่ก็ไม่สามารถกอบกู้สายพันธุ์ได้ ลินช์กล่าว “สิ่งที่เรากำลังทำอยู่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาแต่อย่างใด” การป้องกันไม่ให้วาฬเข้าไปพัวพันตั้งแต่แรกจะมีผลกระทบอย่างมากต่อการคุ้มครองของวาฬ
เรือโจมตีและเข้าไปพัวพันกับอุปกรณ์ตกปลาเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้วาฬหลังค่อมและวาฬบาลีนอื่นๆ เสียชีวิต ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา นักวิทยาศาสตร์และผู้จัดการฝ่ายอนุรักษ์ทั่วโลกได้พยายามทำสิ่งต่างๆ มากมายเพื่อป้องกันสิ่งกีดขวาง รวมถึงการทดสอบอุปกรณ์ไร้เชือกการเพิ่มความพยายามในการทำความสะอาดขยะในทะเลและการปิดพื้นที่ตามฤดูกาลที่มีวาฬบ่อย แต่นอกชายฝั่งแมสซาชูเซตส์ การวิจัยที่นำโดยแทมมี่ ซิลวา นักนิเวศวิทยาทางทะเลที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์น้ำแห่งชาติ Stellwagen Bank (SBNMS) บอกเป็นนัยถึงวิธีอื่นในการค้นหาวาฬและหวังว่าจะป้องกันไม่ให้พวกมันเข้าไปพัวพัน กุญแจสู่แนวทางนี้คือการใช้ที่อยู่อาศัยซ้อนทับกันระหว่างวาฬหลังค่อมกับนกทะเลชนิดหนึ่ง นั่นคือ น้ำทะเลชะล้างสีน้ำตาล
ทางเหนือของอ่าว Cape Cod ในน่านน้ำที่ไหลเชี่ยวนอก SBNMS แรงเฉือนขนาดใหญ่มักจะมารวมกันเป็นร้อยๆ จากการติดตามผลการศึกษา ซิลวาและเพื่อนร่วมงานของเธอได้แสดงให้เห็นว่ากลุ่มของแหล่งน้ำเฉือนขนาดใหญ่สามารถส่งสัญญาณว่าฝูงวาฬหลังค่อมกำลังว่ายน้ำอยู่ด้านล่าง ทั้งสองสายพันธุ์กำลังเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงนอกชายฝั่ง—วาฬขึ้นจากที่ลึกเพื่อจับหอกทราย ซึ่งเป็นปลาที่มีลักษณะคล้ายปลาไหลสีเงิน เชียร์วอเตอร์กำลังรอเลือกสิ่งที่วาฬพลาดไป
แม้ว่าจะสามารถติดตามวาฬได้โดยตรงโดยใช้แท็กดาวเทียม แต่วิธีการนี้อาจมีราคาแพง และแท็กมีอายุสั้น Dave Wiley ผู้ประสานงานการวิจัยของ SBNMS กล่าวว่าการจับและแท็กนกทะเลนั้นง่ายกว่าการแท็กวาฬหลังค่อมมาก
การติดตามกระแสน้ำเฉือนเริ่มต้นด้วยการจับนกไว้ในมือ ซิลวาอธิบาย เนื่องจากกระแสน้ำขนาดใหญ่ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในมหาสมุทรเปิด เดินทางขึ้นฝั่งเพื่อขยายพันธุ์เท่านั้น นักวิจัยจึงต้องจับพวกมันในทะเล ดังนั้น ในแต่ละปีตั้งแต่ปี 2012 ทีมงานได้ออกแบบท่าเต้นที่ซิลวาอธิบายว่าเป็นการลักพาตัวเอเลี่ยน
เปิดตัวด้วยเรือเป่าลมขนาดเล็กจากยานแม่ ซึ่งเป็นเรือขนาด 15 เมตรในอ่าวเมน สมาชิกในทีมสามหรือสี่คนออกเดินทางตามกระแสน้ำเชี่ยวกราก สมาชิกในทีมคนหนึ่งโยนปลาแมคเคอเรลสับและปลาหมึกเพื่อล่อให้นกเข้ามา ในขณะที่คนอื่นๆ ใช้อวนยาวแบบมือถือเพื่อตักนกขึ้นเรือ พวกเขาทำงานอย่างรวดเร็วเพื่อลดความเครียดของสัตว์ พวกเขาวางนกแต่ละตัวไว้ในกรงแมวเพื่อพักผ่อน
หลังจากที่จับนกได้หลายตัวแล้ว ก็มุ่งหน้ากลับไปที่เรือแม่ ที่นั่น นักวิทยาศาสตร์เก็บตัวอย่างเพื่อวัดสุขภาพและอาหารของนกแต่ละตัว และเย็บแท็กดาวเทียมขนาดเล็กที่ใช้พลังงานแสงอาทิตย์ไว้ที่ผิวหนังระหว่างปีกของมัน
การติดแท็กและติดตามนก 58 ตัวในระยะเวลาห้าปีได้เผยให้เห็นการทับซ้อนกันระหว่างสถานที่และเวลาที่วาฬหลังค่อมมาพบกันเป็นจำนวนมาก ตอนนี้ Silva และเพื่อนร่วมงานของเธอหวังว่าจะใช้ข้อมูลนี้เพื่อช่วยคนหลังค่อมจากการพัวพันที่คุกคามชีวิต
การระบุการทับซ้อนในฮอตสปอตถาวรที่รู้จัก เช่น SBNMS หมายความว่าตอนนี้สามารถมองออกไปนอกชายฝั่งได้ไกลขึ้น “Take Georges Bank” Wiley กล่าว “ไม่มีใครไป Georges Bank เพื่อค้นหาวาฬหลังค่อม” แต่ถ้ามีแรงเฉือนมากพอปรากฏขึ้นในพื้นที่ระหว่าง Cape Cod และ Nova Scotia ในช่วงเวลาหนึ่ง ก็มีโอกาสดีที่สัตว์หลังค่อมจะอยู่ในพื้นที่เช่นกัน
ยังมีงานอีกมากในการพัฒนาระบบที่ใช้นกตามเวลาจริงในการทำนายการมีอยู่ของวาฬหลังค่อม แต่ทีมหวังว่าในอนาคต การตรวจจับนกที่ติดแท็กรวมกันอาจกระตุ้นการดำเนินการจากทีมการจัดการทางทะเล ชาวประมงอาจต้องเคลื่อนย้ายอุปกรณ์ และขอให้ชาวเรือหลีกเลี่ยงพื้นที่
มันเหมือนกับวิธีที่โทรศัพท์หรือสมาร์ทวอทช์สามารถติดตามตำแหน่งของเจ้าของผ่านการอัปเดตข้อมูลอย่างต่อเนื่อง “มันเป็นส่วนขยายของชีวิตประจำวันของเราจริงๆ” ซิลวากล่าว “รับข้อมูลตามเวลาจริงและนำไปใช้ในการอนุรักษ์”
การเก็บรวบรวมข้อมูลในระยะยาวจากแรงเฉือนเป็นหัวใจสำคัญของความหวังของทั้ง Wiley และ Silva สำหรับอนาคตของโครงการ เนื่องจากนกทะเลที่มีสายพันธุ์ที่เคลื่อนที่ได้สูงเป็นตัวบ่งชี้รูปแบบมหาสมุทรที่สำคัญที่สุด และสามารถช่วยตอบคำถามสำคัญเกี่ยวกับสุขภาพของสัตว์ทะเลได้ รวมทั้งปลาวาฬ เพื่อปกป้องหลังค่อม เราต้องเปลี่ยนวิธีการของเรา ซิลวากล่าว “ในที่สุด การอยู่ร่วมกันคือสิ่งที่เราต้องการ”
